Assalamualaikum.
Sejak sekian lamanya aku tak update blog. Holla silent readers sekalian! Sangat lama aku membiarkan blog ni bersawang. Macam krik krik je...
I never thought being a university student will be this busy. Every weekend ada event. Sampaikan mama dah tanya dah, "Bila along nak balik..?" Homaiiii aku cukup lemah dengan soalan ni. Serba salah dia tu deep wehh.. Padahal bukan la jauh sangat Tg. Malim-Sepang. Cuma masa yang tak mengizinkan..
Aku bukan takde story nak cerita nak diceritakan kat blog. Ada. Banyakkkkkkk sangat! Setiap kali aku on laptop new tab aku mesti blogger. Kononnya dengan harapan nak update lah. Tapi biasa lah, harapan tinggal harapan. Blog orang lain yang aku baca, blog sendiri dianaktirikan.
See that picture? Yes, thats my leg. It's been a month ago and now i'm fully recovered, alhamdulillah.. :) Macam kelakar jugak lah bila orang tanya "Kenapa dengan kaki tu imma?" And i said," Jatuh longkang.." And thay laughed. Whyyy!?? Sakit hang tau dak.. Teriak jugak la masa kena tu..
Aku jatuh sorang sorang masa tu. Aku memang dah tak boleh nak bangun langsung sebab sakit sangat.. 2 3 minit lepas tu ada satu keluarga ni yang sangat berhati mulia tolong, Kak Laili. At first, dia bawa aku ke Klinik Kesihatan Tg. Malim. Tapi masa tu hari Ahad.. Xray pulak tutup hari tu. Then menuju ke Hospital Slim River. Masa ni mama tak tau lagi. Ni kalau family aku tahu masa tu, memang kalut jugak lah. So better aku diamkan dulu. Bagi settle segala kerja baru boleh bagi tau.
Dr. kata "Kaki awak ligamen koyak and ankle dislocated." And i was like.... Whatt?? Sounds serious tapi tak lah serious mana sebenarnya. Saja dr ni buat aku cuak. So kaki aku perlu disimenkan sampai betis. Aku ingat simen tu tak la berat mana. Bila dah pakai baru tau rasanya. Baru ingat lepas simen tu nak balik kolej terus. Memikirkan macam mana nak naik ke kolej tingkat 2 tu pun haru jugak. Sangat susah nak berjalan. Nak menangis aku setiap kali menapak. At last, Kak Laili kata balik rumah dia. Malu la jugak sebab tidur rumah orang. Segan..... Masa tu jugaklah baru aku baru bagitau kat family apa yang dah jadi. Esoknya, barulah parents aku datang amik aku kat rumah Kak Laili.
Aku rasa tersangat lah terhutang budi dengan family Kak Laili. Segala urusan aku dari pendaftaran, simen kaki, makan minum, solat, tayamum semua dibantu oleh dia. Semoga Allah membalas jasa dia.
Bila sampai rumah memang tak boleh nak bergerak banyak. Tapi aku ni nak jugak berjalan. Tak kira bertongkat ke tak nak jugak. Ketegaq jugak la aku ni. Bosan jugak la bila jadi macam ni. Nak naik atas tak boleh. Nak mandi susah. But, the best part is bila nak makan adik adik aku tolong sediakan. Wahh masa ni aku rasa betul betul disayangi. Hahaha. Sepanjang mc aku dipenuhi oleh kerja assignment aku. Settlekan apa yang patut. Rajin pulak aku bila duduk rumah ni. Duk kat kolej tak rajin macam ni pun.
Paling tak boleh lupa masa mengurut. Perghhh ohsem gila bak hanggg... Macam kena histeria. Sakit dia Tuhan saja yang tahu. Maklum lah orang tak pernah kena macam ni, First time kena mengurut tu menangis jugak lah. *Manjanya sayaaaa..... :p Tapi tak tipu. Memang sakit wehh. Mama cakap, "Macam mana laa along nak beranak nanti ni...." HAHAHA ntah la maa.. Baru kena macam ni sikit dah menjerit macam apa. Tapi lepas je kaki aku kena tarik part yang sakit tu, rasa macam lega yang teramat. Rasa macam boleh jalan terus.
Sebulan jugak lah nak bagi kaki aku fully recovered. And alhamdulillah semuanya dah pun okay.. Serious wehh, tak mau dah terseliuh ke apa ke lagi.. Sekarang ni pun nak langkah longkang sangat berhati-hati. Hahaha =D